Questa bellissima poesia è stata scritta
da mio Zio poco tempo prima che ci lasciasse.
Es passada sa musa s'atra die
e acciarendesi seria in sa ventana
mi narat : "ido chi torras a iscrie
e de nou torrada ti est sa gana";
"a manera de persona antziana",
l'apo rispusta, casi rie rie;
e scantzende sas laras, beffiana:
"so pius betza de tegus, cre a mie",
m'at insistidu; "tue ses immortale
e sos annos non ti pesant in palas",
l'apo , rispustu a sa musa dileta;
si ti pesant sos versos faghet dieta",
mi at impostu, e sparghende sas alas
si che olat che spinta'e Maistrale.
si cun sa musa pagu in paghe istamos
non marrajolu mai inchilca'e rimas,
nemanco m'isto a ismutzare chimas
dai sos versos longos duos pramos;
e nemancu non besso a la chilcare,
deo li naro: "sola sola torras
a fagher unfiare sas pettorras
e carignos e basos pro mi dare".
e issa torrat sempre penetida
d'esser ingrata duas dies solu,
e mi leat sa manu torrat in bolu
dende a sa fantasia noa vida.
però deris m'at nadu a mesa oghe,
iscantzende sas laras rie rie:
"ma non cretas siat sempre gasie
e chi de com'innantis torre in noghe".
sa mineta mi ponet oriolu
chi prus non torret custa musa mia,
e cando apo a chilcare fantasia
ala non apo pro leare bolu.
Giovanni Picci
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento